می نویسم برای گل رز قشنگم برای او که انسانیت در چهره غم بارش موج می زند.
او که روزهای تلخ زندگیش را با نوازشهای مادرانه سیقل می دهد و آینده اش را با افکار کودکانه به مخاطره می اندازد.
برای بهانه قشنگم می نویسم که دل منو شکسته
برای بزرگی می نویسم که با تمام بزرگیش کوچیکها رو هم می بینه.
بله می نویسم که دوستت دارم.
دوستت دارم که به من اجازه شکفتن دادی.
م.غریب
پ.ن: گل رزم برای اولین بار در رابطه با یک دوست در ذهن م.غریب شکل گرفت.
