اسوه صبر و تحمل

روز گاری تلخ بود     روزگار بی تو بودن
روزگاری سرد بود     روزگار بی تو دیدن
روزگاری سخت بود   روزگار بی تو مردن
روز گار و عمرم گذشته و تو آمدی.
و چه زیبا و چه دلنشین و چه دلتنگ آمدی , 
                                    از دیار آفتاب و خاک
وچه زیبا مرا به ژرفای واژه بودن بردی                   
و به عمق دریای خوب بودن
و چه همدرد بودیم در فهمیدن صدای غصه ی سنجاقکها , که فقط نیلوفر می دانست وبس
         ولی ما همدرد بودیم
               تو آشکارا و من نهان
                   ولی همدرد بودیم
وحال تو آمده ای و در کنار هم سماع موج و ساحل را می نگریم
ولی باز لذتمان را خواهند گرفت لحظه ها.
ولی ما خواهیم بود.
                                                  مریم ولیلا