محبویه ام

کلمات را به خوبی در ذهن مرور می کنم اما تا قلم به دست می گیرم تمامیه واژه ها از ذهنم می گریزند!!!
هم چون پرنده ای پر می کشند و دور می شوند!!!
خدای من: می بینی حتی کلمات هم از من گریزانند!!!
من اینجا نشسته ام تک وتنها . . . !!!
در سکوت مرگ آور تنهایی , با کوله باری از غم و اندوه.
ومی دانم روزی با همین تنهایی از میان خواهم رفت!!!
پس محبوبه ام
تو مرا می فهمی من تو را می خواهم وهمین ساده ترین قصه ی یک انسان است . . .
تو مرا می خوانی من تورا ناب ترین شعر زمان می دانم وتو هم می دانی تا ابد در دل من می مانی با من بمان.
نمی دانم تو در کدامین نگاه پنهان شده ای ؟!
نمی دانم چگونه می توانم پیدایت کنم وبه تو بگویم دوستت دارم!!ویا اگر از کلمه ای همچون دوستت دارم خوشت نمی آید به تو بگویم می مانم!!
نمی دانم چطور در دلم خانه کردی؟؟اما بدان قفلی به در کلبه ی کوچکم زده ام که کلیدش را در بوته هایی از گلهای که دوستشان دارم پنهان کرده ام.
نمی دانم تو را با کدامین واژه بخوانم؟؟!
نمی دانم چگونه دستهایت را نوازش کنم وتو را در آغوش گرم خویش جای دهم.
چقدر دوست داشتم تمام دلتنگیهای این روزها را با کسی تقسیم می کردم ویا کسی بود برای گوش کردن و درد دل کردن.
بماند که آنقدر فاصله زیاد شده که هر چه فریاد می زنم گویا صدایم را نه تو می شنوی ونه هیچ کس دیگر . . .
من از این فاصله ها دلگیرم 
           بی تو اینجا چه غریبانه شبی می میرم
ساعت گریه وغم هیچ نمی خوابد
          ومن در الفبای زمان خسته ی این تقدیرم.

در میان جمع

چه دردیست در میان جمع بودن
ولی در گوشه ای تنها نشستن
برای دیگران  چون کوه  بودن
ولی در چشم خود آرام شکستن
برسم دوستی دستی فشردن
ولی با هر سخن قلبی شکستن
به نزدعاشقان چون سنگ خاموش
ولی در پیش خود غوغا نشستن
به غربت دوستان به خاک سپردن
ولی  بردل  امید خانه  بستن
به من هر دم نوای دل زند بانک . . .

بی تو

دیگری دین همه بیداد باعاشق نکند
قصد آزردن یاران موافق نکند
مدتی شد که در آزارم و می دانی تو
به کمند تو گرفتارم و می دانی تو
از زبان تو حدیثی نشنودم هرگز
ازتوشرمنده ی یک حرف نبودم هرگز

بمناسبت 20بهمن در فراغ پدر

آنگه که تو رفتی همه گفتند از دل برود هر آنکه از دیده برفت.
وبه ناباوری و غصه ی من خندیدند.
حال ای رفته به سفر که دگر بار نخواهی برگشت,
کاش می آمدی و می دیدی که چه ها بر من آزرده گذشت.
وبدانی که از دل نرود هر آنکه از دیده برفت.
پدر عزیزم جایت واقعا خالی است .دلتنگتم.

تلاش صبر وحکم خدا

گفتم : اصلا بی خیال توکلت علی الله
گفتی : ان الله یحب المتوکلین
    "خدا اونائی رو که توکل میکنن دوست داره" 
                                                        آل عمران /159

گفتم : تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک خیلی دوره
        تا اون موقع چی کار کنم یه اشاره کنی تمومه
گفتی :عسی ان تحبوا شیئا وهو شر لکم
     "شاید چیزی که تو دوست داری به صلاحت نباشه"
                                                                      بقره /216

گفتم :خسته ام
گفتی : لا تقنطوا من رحمه الله
    "از رحمت خدا نا امید نشوید خدا با همه مهربونه"
                                                                     زمر /53

گفتم : چطور دلت میاد؟
گفتی : ان الله بالناس لرئوف رحیم
    "خدا نسبت به همه بندگانش رئوف و مهربان است
          باید به فضل و رحمت خدا شاد بود "
                                                                بقره /143

گفتم : خیلی خونسردی ,تو خدایی و صبور 
       من بنده ات هستم و ظرف صبرم کوچیکه.
گفتی : واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله
     "کارهائی که بهت گفتم انجام بده و صبر کن 
       تا خدا خودش حکم کنه "
                                                      یونس /109