ای خاطر من

چگونه فراموشت کنم تورا
که از خرابه های بی کسی به قصر سپید عشق هدایتم کردی.
عاشقی بی قرار و یاری با وفا برای خویش ساختی.
آهو بره ای شدی که دوستی گرگ را پذیرفتی.
و برای اشکهای او شانه هایت را ارزانی داشتی.
و با صداقت عاشقانه ات دلش را به دست آوردی.
چگونه فراموشت کنم؟!!!
                                  س.آمید

غنچه ای نشکفته

خداوندا شکرت , شکرت که درد را آفریدی و بعد درمان را .
شکرت که آدم را خلق کردی و بعد محبت را.
خداوندا امروز هنگامی که دیدم گلی را خلق کرده ای که چه معصوم است وهنوز غنچه ای نشکفته است و با تمام این وجود نیمی از آن پژمرده و سیاه است ونیمه سالمش هم در حال پرپرشدن است.دلم گرفت.
دلم گرفت و آزرده خاطر شدم که ما نیز هیچ موقع قدردانی آنچنانی نکرده ایم.
آری وقتی دیدم با تمام این عناوین برای چنین غنچه ای نگهبانی دلسوز و مهربان خلق کرده ای که خودش را از بین برده تا توانسته او را تا به اینجا برساند واقعا پی به کرم و بزرگی بیش از بیشترت بردم . . .
خدایا چه بگویم در ثنایت که هیچ واژه ای نمی تواند جبران نعمات و کرامات تو را بکند.
پس هم اکنون مجبورم بگویم 
            خدایا شکرت
                       شکرت
                            وصد هزار بار شکرت
                                                  م.غریب

معنای زنده بودن من

معنای زنده بودن من ،
با تو بودن است.
نزدیک، دور
        سیر،گرسنه
                رها،اسیر
                    دلتنگ،شاد
آن لحظه ای ک بی تو سرآید مرا مباد!
مفهوم مرگ من در راه سرافرازی تو،
در کنار تو مفهوم زندگیست،
معنای عشق نیز در سرنوشت من با تو ، همیشه با تو
برای تو زیستن..........
                                                           س.آمید

شکوفه ی من

در زمانی که تمام میوه ها چیده شده‌اند
شکوفه‌ای در دلم رویید
شکوفه‌ای که 
تا آخر عمر شکوفه باقی خواهد ماند
نه میوه میشود
نه چیده
تنها شکوفه‌ای زیبا 
شکوفه‌ای چهار فصل
شکوفه‌ای که 
زیباترین شکوفه دنیاست
شکوفه،
شکوفه‌ی دنیای منه
شکوفه تمام دنیای منه
                             محمد صیاداربابی

برای او که رفت

اونیز همانند بقیه آمد, چند صباحی را زیست وبعد رفت بدون اینکه بفهمد چرا آمده ؟ وچرا می زید ؟ وچرا خواهد رفت؟! . . .
همه همینگونه اند! . . . 
اما . . . من نمی خواهم اینطور باشم.
آری فرار از اکثریت.
من می خواهم بر نظریاتم سوار شوم تا شاید که بهتر زندگی کنم.
من آمده ام تا بفهمم آنچه را که باید بفهمم
زندگی می کنم تا تجربه کنم هر آنچه را که باید تجربه کنم تا بهتر بفهمم.
وخواهم رفت تا به من ثابت شود که چقدر دانسته ام وچه ها را تجربه کرده ام.
                                                      م.غریب

دستان نوازشگر

چینه ها کوتاه است وخورشید از پشت دیوار سرک می کشد
دستان نوازشگرش را دراز می کند وبه آرامی صورتم را لمس می کند.
دست یاری به سویش دراز می کنم. اونیز مرا می خواند وآماده کمک کردن است.
به سویش می روم , به نزدیکش می رسم .اما در کمترین فاصله می رانمش واز او دور می شوم.
روزی دیگر فرا می رسد وبدون اینکه به گذشته بیاندیشم دوباره یاری می طلبم.
او همان خالق بی نظیر است که صدایم را می شنود.
اما همان برنامه دیروز تکرار می شود.
روزهایم به همین منوال می گذرد. به گناه خود اعتراف می کنم.
اما نمی دانم روزی فرا خواهد رسید که به او نزدیک شوم.
آری , آری , آری . چون امروز واقعا تصمیم چنین کاری را دارم وتا حدودی موفق شده ام.
                                                         م.غریب

شب همان پرده سیاه

من با آینه دوست خواهم شد.
من از نگاههای غریبانه خواهم گریخت و به شب نزدیک خواهم شد.
آری , شب همان پرده سیاه , نگهدارنده ی رازهایم.
به ستاره همان هم صحبتم خواهم گفت: که سکوت لحظه ها را به سکوت لحظه تبدیل می کنم.
نیمه شب شانه به مو می زنم و غبار را از چهره می زدایم
با پلکهایم بازی می کنم تا زمانی که مژه به مژه رسدورویایی دیگر آغاز شود.
رویایی دیگر , باز رویایی دیگر.
کاش تمام می شد رویاها
             کاش کم می شد فاصله ها.
                     کاش می رفت تمام کاشکیها.
                                                  م.غریب

دنیای من

منم تنها
تویی دنیام
منم تنها
در این خانه
تویی آنجا
بدون من
منم اینجا
تک و تنها
تو اما بیخیاله ما
عجب انصافی داری تو
چه احساسی داری تو
ولی بازم تویی دنیام
تک تنها
تویی هستی و رویام
تویی دنیام
تویی دنیام
                محمد صیاداربابی