سلام به دوستان از این که وقت می گذارید ووبلاگ من را می خوانید خرسندم لطفا با ارائه نظرتان مرا راهنمایی کنید خواهشا از کپی برداری بدون ذکر نویسنده (که در زیر هرمطلب ذکر می شود)خودداری نمایید. باتشکر مدیریت وبلاگ
در روز سرد پاییزی که در پشت پنجره مانده بودم نگاهم بر روی درختان زرد در آن سوی پنجره به پرواز درآمد. ناگاه رشته ی افکارم گسسته شدو ذهن آشفته ام به سوی ابرهای سیاه شتافت. به سوی غم آری چرا غم؟ مگر ابرهای سیاه چه نمادی از غم دارند؟ بله این در ذهنم بود که تمام خزان خواهان این جمله را خواهند گفت: پس قبل از اینکه رشته ی افکارم دوباره گسسته شود اجازه می خواهم به این سوال پاسخ دهم مگر نه اینکه , ما از هر رنگی یک حالت روحی را تجسم می کنیم سبز : آرامش , آبی : بی روح , قرمز : نمادی از شادی و رنگ سیاه : نشان غم , درد ورنج نه , نه , ونه اگر بگوئید خرافات است از حقیقت دوری گزیده اید! من هرگاه هوای ابری بدون برف و باران را می دیدم ناخداگاه به یاد غمهای گذشته ام می افتادم اما هیچ گاه علتش را نفهمیدم تا امروز! بله امروز با ابری شدن هوا نه تنها من بلکه خانه به سوی خاطرات غم انگیزش تاخت. و اینک که با چشمان خون آلودم هوای ابری سیاه را می بینم این راز چشمهایم , دلم و وجودم را با هوا فهمیدم. امیدوارم همیشه زندگیتان بهاری باشد. البته نا گفته نماند که من خودم خزان را دوست دارم و جایش را به هیچ فصلی نمی دهم زیرا که هر فصلی زیبایی خاص خودش را دارد. اما با هوای ابری سیاه بدون برف و باران است که مشکل دارم. م.غریب
