چه دردیست در میان جمع بودن
ولی در گوشه ای تنها نشستن
برای دیگران چون کوه بودن
ولی در چشم خود آرام شکستن
برسم دوستی دستی فشردن
ولی با هر سخن قلبی شکستن
به نزدعاشقان چون سنگ خاموش
ولی در پیش خود غوغا نشستن
به غربت دوستان به خاک سپردن
ولی بردل امید خانه بستن
به من هر دم نوای دل زند بانک . . .